ข้อมูลที่สืบค้น

เก้าอี้เก้าอี้ เป็น เฟอร์นิเจอร์ชนิดหนึ่งใช้สำหรับนั่ง มีส่วนประกอบหลักคือที่นั่งและพนักพิง เก้าอี้บางชนิดจะมีที่วางแขนด้วย เก้าอี้ทั่วไปจะมีขาสี่ขา ซึ่งขาทั้งสี่รองรับที่นั่งที่ยกสูงขึ้นมาจากพื้น ตัวเก้าอี้ปกติแล้วถูกออกแบบมาไว้ใช้นั่งสำหรับคนเพียงหนึ่งคน สำหรับที่นั่งทีใช้งานมากกว่าหนึ่งคน มักจะอยู่ในรูปแบบของ ม้านั่ง โซฟา เก้าอี้ยาว เคาช์ หรือเลิฟซีต

การออกแบบเก้าอี้ใน การออกแบบเก้าอี้นั้น จุดที่สำคัญที่สุดคือการออกแบบให้ ใช้งานได้เหมาะสม มีความทนทาน และนั่งได้สบาย นอกจากนี้การออกแบบยังรวมไปถึง ความสวยงาม ดีไซน์ น้ำหนัก และรูปทรงอีกด้วย การออกแบบเก้าอี้ตามการใช้งานตัวอย่างเช่น เก้าอี้ทานอาหารมักจะออกแบบให้พนักพิงเอียงไม่ได้หรือเอียงได้น้อย เพื่อให้ตัวของผู้ใช้งานห่างจากโต๊ะได้ไม่มาก แตกต่างจากเก้าอี้สำหรับพักผ่อนเช่นในห้องนั่งเล่น มักจะออกแบบให้เอียงพนักพิงได้มาก สำหรับ ในการออกแบบให้นั่งสบายนั้น เก้าอี้จะถูกออกแบบให้เหมาะสมกับรูปร่างของผู้ใช้งานทั่วไป โดยเบาะนั่งต้องไม่สูงหรือไม่ต่ำไป ซึ่งถ้าเก้าอี้สูงไป จะทำให้ขาลอยแล้วนั่งไม่สบาย ในขณะเดียวกันถ้าเบาะนั่งต่ำไปจะทำให้น้ำหนักไปลงที่กระดูกก้นกบมากขึ้น ส่วนในด้านพนักพิงนั้น นอกเหนือจากความสวยงาม พนักพิงยังออกแบบมาเพื่อให้รองรับน้ำหนักจากแผ่นหลังและไหล่ เพื่อลดน้ำหนักที่จะกดลงไปบริเวณที่นั่งได้

เก้าอี้แนวโมเดิร์นที่มีชื่อเสียงเก้าอี้แบร์เริล (Barrel chair) หรือ เก้าอี้ถังน้ำ ออกแบบโดยสถาปนิกชาวอเมริกัน แฟรงก์ ลอยด์ ไรต์ (Frank Lloyd Wright) โดยเขาได้ออกแบบในปี ค.ศ. 1937 โดยตัวเก้าอี้เป็นไม้เชอรี และมีเบาะหนังสีแดง พนักพิงมีลายเป็นซี่ จากด้านบนสุดจนถึงพื้นตามสไลต์ของ แฟรงก์ ลอยด์ ไรต์

เก้าอี้บาร์เซโลนา (Barcelona chair) ออกแบบโดย ลุดวิกมีส ฟาน เดอร์โรห์ (Ludwig Mies van der Rohe - สถาปนิกชาว เยอรมัน-อเมริกัน) และ ลิลลี รีค (Lilly Reich - นักออกแบบหญิงชาวเยอรมัน) โดยทั้งคู่ได้ออกแบบสำหรับใช้ในงานบาร์เซโลนาเวิลด์แฟร์1929 ตัว เก้าอี้แยกเป็นสองส่วนคือ ส่วนเบาะและพนักพิงมีลักษณะเป็นสีเดียวกัน เบาะหนังมีสีงาช้าง และโครงเก้าอี้มีลักษณะไขว้กัน ซึ่งต่อมาในปี ค.ศ. 1950 เก้าอี้ บาร์เซโลนาได้ถูกนำมารีดีไซน์ใหม่ โดยใช้สแตนเลสมาใช้ทำเป็นโครงหลัก ทำให้โครงเก้าอี้ไม่มีรอยต่อ และขณะเดียวกันเบาะได้เปลี่ยนมาใช้เป็นหนังสีดำแทนที่สีเดิมที่เป็นหนังสีงา ช้าง